Οδός Αριστοτέλους

Γενικά:

Μουσική	:	Γιάννης Σπανός
Στίχοι	:	Λευτέρης Παπαδόπουλος
Ερμηνεία	:	Χάρις Αλεξίου
Άλμπουμ	:	ΟΔΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Εγγραφή	:	12
Κυκλοφορία	:	1974

Στίχοι:

Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη
στην Αριστοτέλους που γερνάς
έβγαζα απ' τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι
σου 'ριχνα στα μάτια να πονάς.

Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους.
Τ' Άη Γιάννη θα 'τανε θαρρώ...

Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
γέμιζ' η πλατεία από παιδιά
κι ήταν ένα πράσινο, πράσινο φεγγάρι
να σου μαχαιρώνει την καρδιά.

Άλλες ερμηνείες/κυκλοφορίες:

Ελένη Δήμου (1994 - Η ΕΛΕΝΗ ΤΩΝ ΦΕΓΓΑΡΙΩΝ)
Κώστας Χατζής (2009 - ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ)

Πληροφορίες:

Το τραγούδι επανεκδόθηκε το 1975 σε δίσκο 45 στρ. (MINOS 5612), ενώ συμπεριλαμβάνεται και στον δίσκο της Αλεξίου του 1977 "24 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ".
Για την ιστορία του τραγουδιού ο Λ. Παπαδόπουλος θυμάται¹:
"... Καιρός να πω, ότι η Αργυρώ, δεν γεννήθηκε στη φαντασία μου. Υπήρξε. Ήταν ένα κορίτσι της γειτονιάς μου.
Ήταν ένα κορίτσι, που ντυνόταν αγορίστικα, κι έκανε το λουστράκι, κείνα τα χρόνια της Κατοχής. Κάποιο πρωί, καθώς πήγαινε για δουλειά, τη χτύπησε ένα γερμανικό αυτοκίνητο και την ετραυμάτισε σοβαρά. Την πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί, αποκαλύφθηκε ότι το λουστράκι δεν ήταν αγόρι. Κι ο αυστριακός οδηγός που τη χτύπησε, συνταράχτηκε. Κι αποφάσισε να σταθεί πλάι στην Αργυρώ και την οικογένειά της.
Ο Αυστριακός, το 'πε και το 'κανε. Η Αργυρώ, έγινε καλά, μεγάλωσε, παντρεύτηκε. Μα τα δύσκολα τα μαρτυρικά χρόνια, που πέρασε σαν παιδί, άφησαν στην ψυχή της τα ίχνη τους. Κι η παλιά μου γειτονοπούλα κάποια στιγμή χτυπήθηκε απ' την αρρώστια και κατέληξε ψυχοπαθής στο Δαφνί... Πέθανε, πριν από μερικούς μήνες...".

Και σε άλλη αναφορά του² στο ίδιο τραγούδι:
"...Για τραγουδιστές είχαμε συνεννοηθεί με τον Μάτσα να χρησιμοποιήσουμε (σ.σ. για όλα τα τραγούδια του δίσκου) τον Πάριο, τον Καλατζή και την ανερχόμενη τότε Χαρούλα Αλεξίου. Φυσικά, το γενικό πρόσταγμα στην υπόθεση έπειτα από μας το είχε ο Πάριος, που το όνομά του ήταν ήδη μεγάλο.
Με αυτό το δεδομένο, ο Σπανός θέλησε να του δώσει την Οδός Αριστοτέλους. Εγώ, όμως, είχα αντίρρηση. Πίστευα μεν ότι ο Πάριος θα το ξεσκίσει το τραγούδι, αλλά ήθελα να βοηθήσουμε και την Αλεξίου, που όλα έδειχναν ότι θα εξελιχθεί σε σπουδαία τραγουδίστρια. Μαζευτήκαμε, τα είπαμε, τσακωθήκαμε, αλλά τελικά, έγινε αυτό που ήθελα. Βοήθησε πολύ πάντως, και ο Πάριος, που μπροστά στην επιμονή μου, υποχώρησε.
Έτσι, το τραγούδι το είπε η Χαρούλα και χάλασε τον κόσμο. Και μάλιστα η ίδια λέει, έκτοτε, ότι από αυτό το τραγούδι κατάλαβε ότι είναι τραγουδίστρια...".

Πηγές:

1  Λ. Παπαδόπουλος - "ΜΑΤΙΕΣ", Εκδ. ΚΑΚΤΟΣ 1983
2  ΜΕΛΩΔΙΑ FM 99.2 - "100 ΔΙΣΚΟΙ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ", ένθετο στην εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 29/6/2003

Νέες καταχωρίσεις και πληροφορίες θα βρείτε στο «άσματρον».
Εκεί μπορείτε να κάνετε και τα σχόλιά σας.