Η αναχώρησή της

Γενικά:

Μουσική	:	Γιάννης Σπανός
Ποίηση	:	Γεώργιος Ζαλοκώστας
Ερμηνεία	:	Μιχάλης Βιολάρης
Άλμπουμ	:	ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ Β΄
Εγγραφή	:	03
Κυκλοφορία	:	1968

Στίχοι:

Ξυπνώ και μου 'παν έφυγεν
η κόρη π' αγαπούσα
και κατεβαίνω στον γιαλό,
τη θάλασσα παρακαλώ
την πικροκυματούσα.

"Εγώ τα πρωτοδέχτηκα
τ' αφράτα της τα κάλη",
μου είπε ένα κύμα, "και γι' αυτό
με πόθο και με γογγυτό
φιλώ το περιγιάλι".

Τα μάτια της ερώτησα
μην ήταν δακρυσμένα.
Έν' άλλο κύμα μου μιλεί:
- Σαν το χαρούμενο πουλί,
που πήγαινε στα ξένα.

Το τρίτο κύμα ερώτησα:
Εμέ γιατί ν' αφήσει
να κλαίω και να λαχταρώ;
Περνάει το κύμα το σκληρό
χωρίς να μου μιλήσει...

Πληροφορίες:

Κοντά πενήντα χρόνια λάτρευα και λατρεύω το τραγούδι "Η βοσκοπούλα" ("Μια βοσκοπούλα αγάπησα / μια ζηλεμένη κόρη / και την αγάπησα πολύ / ήμουν αλάλητο πουλί, / δέκα χρονών αγόρι."). Το είχα συνδυάσει με τον μεγάλο βάρδο των δημοτικών τραγουδιών Δημήτρη Ζάχο, που τον άκουσα να το τραγουδάει acapella σε μια εκδήλωση του δημοτικού μας σχολείου που ήταν καλεσμένος και τρελάθηκα! Νόμιζα λοιπόν ότι είναι δημοτικό τραγούδι... Μόλις σήμερα, σκαλίζοντας κάτι ποιητικές ανθολογίες για να βρω το ποίημα "Η αναχώρησή της", έπεσε το μάτι μου πάνω στο "Το φίλημα" του Ζαλοκώστα, που δεν είναι άλλο από την Βοσκοπούλα μου! Τι λυρισμό είχε αυτός ο άνθρωπος!

Νέες καταχωρίσεις και πληροφορίες θα βρείτε στο «άσματρον».
Εκεί μπορείτε να κάνετε και τα σχόλιά σας.