Γενικά:
Σύνθεση | : | Γιάννης Σπανός |
Ποίηση | : | Γεώργιος Βιζυηνός |
Ερμηνεία | : | Γιάννης Πουλόπουλος |
Άλμπουμ | : | ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ |
Εγγραφή | : | 07 |
Κυκλοφορία | : | 1967 |
Στίχοι:
Φουρτούνιασεν η θάλασσα και βουρκωθήκαν τα βουνά,
είναι βουβά τ' αηδόνια μας και τα ουράνια σκοτεινά
κι η δόλια μου ματιά θολή,
παιδί μου, ώρα σου καλή!
...[1]
Βουίζει το κεφάλι μου σαν του χειμάρρου τη βοή,
ξηράθηκαν τα χείλη μου και μου εκόπηκ' η πνοή
σ' αυτό το ύστερο φιλί,
παιδί μου, ώρα σου καλή!
Να σε παιδέψει ο πλάστης μου, καταραμένη ξενιτειά!
Μας παίρνεις τα παιδάκια μας και μας αφήνεις στη φωτιά,
και πίνουμε τόση χολή
όταν τα λέμ' "ώρα καλή!".
...[2]
Πληροφορίες:
Ο τίτλος του ποιήματος είναι ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ1 και περιγράφει τον διάλογο μεταξύ μιας μάνας και του γιου της. Το τραγούδι καλύπτει μόνο τον λόγο της μάνας, από τον οποίο μάλιστα απουσιάζει η δεύτερη στροφή:
[1]
Είν' η καρδιά μου κρύσταλλο και το κορμί μου παγωνιά
σαλεύ' ο νους μου σαν δενδρί, που στέκει αντίκρυ στο χιονιά
και είναι ξέβαθο πολύ,
παιδί μου, ώρα σου καλή!
Και η απάντηση του γιου:
[2]
Φυσά βοριάς, φυσά θρακιάς, γεννιέται μπόρα φοβερή,
με παίρνουν, μάνα, σαν φτερό, σαν πεταλούδα τρυφερή
και δεν μπορώ να κρατηθώ
μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!
Βογγούν του κόσμου τα στοιχειά, σηκώνουν κύμα βροντερό.
Θαρρείς ανάλειωσεν η γη και τρέχ' η στρατα σα νερό
και 'γω το κύμα τ' ακλουθώ,
μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!
Όσες γλυκάδες και χαρές μάς περιχύν' ο ερχομός
τόσες πικράδες και χολές μάς δίν' ο μαύρος χωρισμός!
Ωχ! ας ημπόργα να σταθώ!
Μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!
Πλάκωσε γύρω καταχνιά κι ήρθε στα χείλη μ' η ψυχή!
Δώσ' με την άγια σου δεξιά, δώσ' με συντρόφισσαν ευχή
να με φυλάγει μη χαθώ,
μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!
[1]
Είν' η καρδιά μου κρύσταλλο και το κορμί μου παγωνιά
σαλεύ' ο νους μου σαν δενδρί, που στέκει αντίκρυ στο χιονιά
και είναι ξέβαθο πολύ,
παιδί μου, ώρα σου καλή!
Και η απάντηση του γιου:
[2]
Φυσά βοριάς, φυσά θρακιάς, γεννιέται μπόρα φοβερή,
με παίρνουν, μάνα, σαν φτερό, σαν πεταλούδα τρυφερή
και δεν μπορώ να κρατηθώ
μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!
Βογγούν του κόσμου τα στοιχειά, σηκώνουν κύμα βροντερό.
Θαρρείς ανάλειωσεν η γη και τρέχ' η στρατα σα νερό
και 'γω το κύμα τ' ακλουθώ,
μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!
Όσες γλυκάδες και χαρές μάς περιχύν' ο ερχομός
τόσες πικράδες και χολές μάς δίν' ο μαύρος χωρισμός!
Ωχ! ας ημπόργα να σταθώ!
Μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!
Πλάκωσε γύρω καταχνιά κι ήρθε στα χείλη μ' η ψυχή!
Δώσ' με την άγια σου δεξιά, δώσ' με συντρόφισσαν ευχή
να με φυλάγει μη χαθώ,
μάνα, μην κλαις, θα ξαναρθώ!
Πηγές:
1 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΑΠΥΡΟΥ, Εκδ. ΠΑΠΥΡΟΣ, 1995
Νέες καταχωρίσεις και πληροφορίες θα βρείτε στο «άσματρον».
Εκεί μπορείτε να κάνετε και τα σχόλιά σας.
Εκεί μπορείτε να κάνετε και τα σχόλιά σας.
No comments:
New comments are not allowed.