Λυπημένα δειλινά

Γενικά:

Σύνθεση	:	Γιάννης Σπανός
Ποίηση	:	Ζαχαρίας Παπαντωνίου
Ερμηνεία	:	Καίτη Χωματά
Άλμπουμ	:	ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ
Εγγραφή	:	06
Κυκλοφορία	:	1967

Στίχοι:

Στης γειτονιάς της φτωχικής
γυρίζει ο νους μου τα στενά,
τα λυπημένα δειλινά
στοχάζομαι της Κυριακής.

Μέσα στην κόκκινη αντηλιά
το μαραμένο θηλυκό
δίχως ελπίδα και μιλιά
ποτίζει το βασιλικό.

Κανείς διαβάτης δεν περνά.
Κανένα αυτή δεν καρτερεί.
Και στο μπαλκόνι ορθή φορεί
το γιορτινό της το γκρενά.

Σα Μοίρα κάθεται μια γριά.
Στο φως μιας πόρτας ρημαδιού
μακραίνει ο ίσκιος του παιδιού…
Καμπάνα ακούγεται μακριά.

Στο σύννεφο το βυσσινί
θα πέσει ο ήλιος να κρυφτεί.
Ψαλμός ακούγεται ή φωνή
του τελευταίου πραματευτή.

Όλα σταμάτησαν εκεί.
Αργεί πολύ να ρθή ή βραδιά….
Πώς έχω την ψυχή βαριά
το δειλινό την Κυριακή!

Πληροφορίες:

Σύμφωνα με το πρωτότυπο ποίημα¹, ο τρίτος στίχος της τρίτης στροφής λέει "που στο μπαλκόνι ορθή φορεί".

Πηγές:

1  ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΑΠΥΡΟΥ, Εκδ. ΠΑΠΥΡΟΣ, 1995

Νέες καταχωρίσεις και πληροφορίες θα βρείτε στο «άσματρον».
Εκεί μπορείτε να κάνετε και τα σχόλιά σας.